Miguel Armando Groot volgend seizoen van De Dennen naar De Vliert
Miguel Armando Groot is mentaal sterk, omdat de aanvoerder van Quick JO14-1 het geloof in zijn voetbaldroom altijd overeind heeft gehouden. Zelfs toen de voormalige Delfzijler na drie droomseizoenen PSV JO10 en JO12 de Herdgang in 2022 moest verlaten. Bij de geboren Hoogevener, die met PSV speelde tegen Manchester City en Bayern München, stonden de afgelopen negen jaar vijf BVO’s op de stoep. Na belangstelling van FC Groningen, Heerenveen, Vitesse, NEC en PSV gaat de veertienjarige fan van Messi, Ronaldo, Neymar, Suarez en Modric vanaf 2024-2025 naar FC Den Bosch. Twee opvallend goede seizoenen bij Quick hebben de hedendaagse Nijmegenaar goed gedaan. In JO13-1 en JO14-1 heeft de creatieve linkspoot vertrouwen getankt om nooit op te geven. FC Den Bosch lijkt geen droomstap, zoals Ajax voor neef Sean Calor, maar kan dat wel worden. De Blue White Dragons kunnen gaan zorgen voor meer zelfstandigheid en dus mentale groei. Pretoogjes verraden dat Miguel FC Den Bosch ziet als ideale achterdeur. Waarmee hij op termijn als prof kan slagen. Z’n elektrische fiets staat paraat.
MIGUEL LAAT NIEMAND Z’N DROOM AFNEMEN. (FOTOCOMPILATIE MAARTEN OMVLEE)
DOOR: MAARTEN OMVLEE
Fascinerende opmerkingen
In 2015 speelt de twee turven hoge Suarez-supporter al bij NEC. Voor z’n vijfde als kaboutervoetballer. Het is niet de Nijmegen Eendracht combinatie, echter de Neptunia Eems Boys Combinatie uit Delfzijl; de stad waar de Ajax-fan opgroeit, voordat hij met vader Armando en broer Diego verhuist naar Neerbosch-Oost. Op 21 april 2016 is de F8-speler volgens Facebook pupil van de week bij NEC Delfzijl. Er staan naast de foto van een dribbelende dreumes een paar fascinerende opmerkingen: Positie: links voor, Specialiteit: de schaar, Hobby’s: voetbal en motorcross, Favoriet club: Barcelona, Muziek: rap, Eten: patat en frikadel, Vakantie: bij familie in Curaçao en Guatemala, Grootste wens: profvoetballer worden. Er klopt nog verrassend veel van de antwoorden van die zesjarige, nu acht jaar later. Links voor is veranderd in mid-mid bij Quick JO14. Manchester City is erbij gekomen als favoriete club, de schaar is aangevuld met draaien en kappen, maar de grootste wens is ondanks ups en downs bij BVO’s nog volop in leven. “Veel mensen vragen mij wat ik wil worden als ik geen voetballer kan worden”, zegt de VMBO-scholier van het Mondial College, “ik heb geen ander beroep in gedachten, want ik wordt profvoetballer!” Het is wijs de voorkeur voor patat en frikadellen om te zetten naar koolhydraatrijker voedsel. Tussen 2019 en 2022 is daar absoluut aandacht aan besteed tijdens Miguels PSV-periode.
MIGUEL (NUMMER 21) IN HET SHIRT VAN FC GRONINGEN. (FOTO ARMANDO GROOT)
Quick voor de hand liggend
De pracht pingelaar speelt niet lang in NEC F8. Als NEC F1 is bereikt, verandert het blauwwit van NEC Delfzijl in het groenwit van FC Groningen. SC Heerenveen bedingt een stage, maar Miguel keert terug naar Groningen, waar hij eveneens voetbalt bij het Regioteam Groningen: de voetbalschool die door pa Armando is opgericht. De verhuizing naar Nijmegen voor z’n tiende brengt De Minions Fan in de belangstelling van wederom meerdere BVO’s: “In Nijmegen ging ik bij Oranje Blauw spelen. Na twee weken hadden we een toernooi. Ik scoorde er lekker op los, waardoor er stages bij Vitesse, NEC en PSV volgden.” De keus in 2019 voor PSV, waar Donyell Malen en Cody Gakpo doorbreken, is logisch. “Fantastisch was het om daar te voetballen. Scoren tegen Feyenoord, tijdens toernooien spelen tegen Bayern München en Manchester City.” Toch ziet PSV na drie jaar op de Herdgang, in JO10 en JO12, niet in Miguel wat de nieuwe Neerbosch-Ooster wel in PSV ziet. Terug naar Oranje Blauw is geen optie. Miguel zoekt als alternatief een amateurclub die op niveau speelt, om de ambitie die past bij het vasthouden van de profvoetballersdroom, in leven te houden. Dat hij met die intentie uitkomt bij Quick ligt, vanuit Neerbosch-Oost-perspectief, met een vader die bij Quick in de jeugd voetbalde, daar in 2020 Regioteam Gelderland opzet, waarmee Miguel toernooien en wedstrijden speelt, voor de hand.
MIGUEL ALS PSV’ER. IN HET MIDDEN MET KENNETH VERMEER. (FOTO’S ARMANDO GROOT)
Delfzijlse dribbelaar
Twee seizoenen aan de Dennenstraat sussen Miguel niet in slaap. Het vizier gaat na PSV nog nadrukkelijker op voetballen: dagelijks Cruyff Courten met vrienden dertig seconden van huis in de Rapsodiestraat, aan de bak bij Quick JO13-1 (2022-2023) en JO14-1 (2023-2024) en uitkomen voor het Regioteam Gelderland in de zaal en op het veld, tegen onder meer KRC Genk, Almere City en zelfs Panathinaikos. “Vorig seizoen in JO13 had ik voordeel bij mijn PSV-verleden qua handelingssnelheid. Ik scoorde meer goals dan ik wedstrijden speelde. Gaf ook de meeste assists. Abu (Abubakarr Kargbo MO) was gewaagd aan mij. Van hem heb ik geleerd duels te winnen van fysiek sterkere tegenstanders.” Bij de titel van JO14-1 in het najaar van 2023 maakt Miguel in tien wedstrijden zes goals. Zijn onvoorspelbare acties hebben vaak veel weg van Touzani trucjes. Daarin lijkt hij nog steeds op de Delfzijlse Dribbelaar van 2016. Volgens trainer Theo Dams terecht dat FC Den Bosch zich meldt: “Miguel neemt het elftal op sleeptouw, is bepalend bij vrije trappen en corners. Met z’n acties en assists staat hij aan de basis van bijna alle kansen.”
Nieuwe kans
Volgend seizoen krijgt bij FC Den Bosch het voetbalboek van De Veertienjarige Voetbaldromer een nieuw hoofdstuk. PSV is allang geen zwarte bladzijde meer. De doener die naast het voetbal liever op een crossmotor zit dan op de bank met een PlayStation controller, denkt aanhoudend in kansen. Knap op zijn leeftijd. Na drie stages en één wedstrijd, notabene een 2-1 verlies als proefspeler van FC Den Bosch JO14-1 tegen Quick JO14-1, is David Golverdingen toch overtuigd: de Algemeen Manager Jeugdopleidingen haalt Quicks nummer 10 naar Den Bosch. Maar is FC Den Bosch, verkerend onderin van de Keuken Kampioen Divisie, wel een droomclub voor het talent dat brutaal durft te dromen van een profbestaan in Engeland of Spanje? “Bij PSV waren er veel meer even goede of betere spelers dan ik. Dat is bij FC Den Bosch niet zo. Daar kan je, zoals ze gezegd hebben, sneller de jeugdopleiding doorlopen, waardoor je meer kans hebt om het betaalde voetbal te halen. Vandaar dat FC Den Bosch mij een goede stap lijkt om verder te komen.”
OP 22 SEPTEMBER 2022 BIJ REGIOTEAM GELDERLAND (DERDE VAN LINKS) MET TOUZANI. (FOTO ARMANDO GROOT)
Zelfredzaamheid
Geen heen en weer rijden meer naar de Herdgang voor vader Armando. Bij FCDB gaat Miguel vier keer in de week zelfstandig op en neer naar Noord-Brabant. Met Dat gaat naar Den Bosch toe wordt z’n zelfredzaamheid vergroot. Dat is zeer zeker Miguels intentie: “Mijn elektrische fiets staat al klaar. Daarmee naar station Goffert en met de trein heen en weer. Ik blijf in Nijmegen op het Mondial College naar het VMBO gaan. In de weekenden tegen een bal trappen bij Regioteam Gelderland zal ik misschien op moeten geven, maar dat heb ik er volkomen voor over.” Seizoen 2024-2025 wordt bijgevolg op meerdere vlakken een flinke uitdaging. “Ik praat regelmatig met mijn neef Sean Calor. Die is vorig seizoen van PEC Zwolle naar Ajax JO14 gegaan. Er is van alles mogelijk als je je uiterste best doet. Ik hoop dat Jaïro Poel, mijn ploeggenoot en rechtsbuiten bij Quick JO14, die nu ook stages heeft bij FC Den Bosch, volgend seizoen net als ik in de jeugd van FC Den Bosch mag gaan spelen. Kunnen we samen reizen. Maar eerst wil ik komend half jaar weer kampioen worden met Quick JO14-1. Om op een mooie manier te bedanken voor hoe ik mij daar door de goede begeleiding terug kon knokken naar BVO-niveau.”
(10-1-23)
---------------------------------------------------------------
Normen en waarden zaaien: teamspirit, respect en succes oogsten
Quick1888 JO15-1 is met namen als Alashkar, Bresser, Al Kais Al Saaidi, Altenburg, Shababibi, IJpelaar, Alallawi en Blijleven een afspiegeling van onze hedendaagse maatschappij. Rechtschapen regels hebben een team gekneed waarin iedereen zich thuis voelt. Waardoor ze voor elkaar door het vuur gaan. Met als resultaat de titel in de Vijfde Divisie in het najaar van 2023. Veo-video’s hebben bij die titelstrijd veel ogen geopend.
DOOR:MAARTEN OMVLEE
QUICK JO15-1 DOOR TEAMSPIRIT KAMPIOEN. (FOTO ANGELA VAN APELDOORN)
Met z’n allen
Op de vraag ‘Wat was de kracht van het team?’, antwoordt trainer Edwin van Geffen: “Het team! Knokken voor elkaar. Daarbij was het teamproces belangrijk. Met z’n allen zorgen voor een goede sfeer door op tijd te komen, badslippers mee te nemen voor verplicht douchen, in toerbeurt kleedkamers schoonmaken, trainingsmaterialen klaarzetten en opbergen, kleren verzamelen voor ouders die wassen.” Dat teamproces wordt bij JO15-1 op de rails gezet door regels. Wie ontspoort betaalt een euro aan de boetepot die gebruikt wordt voor teamuitjes. Er zijn geen dwarsliggers, omdat men elkaar op de regels aan durft te spreken. Een mentaliteit die zich vertaalt naar het veld volgens de andere trainer Pepijn Nelissen: “Het is een gevarieerd team qua achtergrond, woonplaats, nationaliteit en interesses. Dit maakt het mooi. Er wordt veel gelachen, maar ook voor elkaar gewerkt en gestreden in het veld. Dat brengt je als team verder.” Ondanks de heldere regels zijn er volgens Van Geffen cultuurgebonden uitzonderingen die het onderlinge respect accentueren: “Voor sommigen zijn er, vanwege hun geloof, uitzonderingen op de regels van de trainers. Hier wordt als team goed mee omgegaan. Iedereen is betrokken bij het kleedkamerproces.”
DE KRACHT VAN HET TEAM = HET TEAM! (FOTO ANGELA VAN APELDOORN)
Psychische peppil
De Veo Sports camera, waarmee wedstrijden gefilmd worden, werkt als een psychische peppil voor JO15-1. Op vrijdagen voor de training worden die beelden besproken. “Onze spelers moesten elke week komen met één goed punt en één verbeterpunt”, legt Edwin uit, “nooit met iets wat slecht was. Daarmee worden ze zich bewuster van wat ze individueel en als team doen.” Met als gevolg een kampioenschap zonder nederlaag om volgens Pepijn je vingers bij af te likken: “We willen altijd opbouwen, ook als we onder druk staan en kiezen dan voor voetballende oplossingen. Onze vaak gevisualiseerde manier van druk zetten heeft veel teams hele wedstrijden amper laten voetballen. We dwongen fouten af waaruit wij scoorden.”
Klinken als een klok
Keeper Kay Altenburg doorziet tegenstanders vanwege zijn verleden als spits. Salim Hassan heeft zich ontwikkeld tot een rots in de branding in het hart van de defensie, samen met aanvoerder Daan Schaaps; de crosspasskampioen. Rechts achterin is Yari Bresser een harde werker, terwijl z’n concurrent voor die plek, Rein Knops, dribbelend onder druk uit voetbalt. Khaled Alallawi is, omgetoverd van rechtsbuiten naar linksback, een echte wingback. De technisch sterke Keano van Apeldoorn kan op Khaleds stek ook uit de voeten, evenals op het middenveld. Voor de defensie vullen Julius Smit en Abel Blijleven de nummer 6 positie in. Julius is de balvaste spelbepaler. Nieuwkomer Abel, de kleinste van het stel, overgekomen van Arnhemse Boys, vult de Wesley-Sneider-rol in. Edwin bewondert Abels inzet: “Hij woont in Arnhem, zit in Nijmegen op school, komt na school naar Quick, maakt in de kantine huiswerk, warmt daar z’n eten op en gaat aansluitend trainen.” Nayel Mamnoen en Shane Dekker zijn twee linksbenige middenvelders. Nayel heeft een slimme steekpass en Shane op nummer 10 een fantastische trap. Linksbuiten Laith Al Kais Al Saaidi is de lolbroek van het team en tevens de topscorer. Mouaz Alashkar is op de rechterflank een supersnelle combinatiespeler, terwijl Mohamed Shababibi op die positie De Anthony van JO15 is: tweebenig, onvoorspelbaar, eerst passeren dan voorzetten. Spits Don IJpelaar is niet zelfzuchtig. Hij stelt anderen in staat om te scoren. Alles bij elkaar is het geen wonder dat JO15-1 in elf wedstrijden 33 maal scoorde en slechts 8 goals tegen kreeg. Alle radertjes tezamen klonken als een klok in het najaar van 2023.
Drie basisregels
Er zijn drie basisregels waar niet aan te tornen valt: niks zeggen bij een foute pass, altijd positief coachen en het K-woord betekent een schorsing. Van Geffen: “Waarom die regels? Quick had een slechte naam. Bij een opstootje werd er gauw gezegd: ‘Zie je wel, dat is Quick weer!’. We willen er aan werken dat de naam van Quick weer wordt zoals het vroeger was, toen het imago van respect en sportiviteit hoog aangeschreven stond. Qua normen en waarden ben ik daarom alert, streng, maar rechtvaardig.”
SAMEN EEN DOELPUNT VIEREN. (FOTO ANGELA VAN APELDOORN)
Opsteker
Dit voorjaar staan er door de promotie naar de landelijke Vierde Divisie mooie tegenstanders op het programma: Roda JC, De Graafschap, FC Eindhoven, Quick Boys, Westlandia en, Alexandra’66. Edwin weet wat dit met zijn spelers doet: “De jongens willen zo graag tegen BVO’s laten zien wat ze kunnen. Dat heeft deze leergierige, enthousiaste groep op wilskracht bereikt.” De Vierde Divisie boezemt Quick JO15-1 geen angst in. “We hebben”, grijnst Van Geffen, “al een oefenwedstrijd gespeeld tegen De Graafschap dat gedegradeerd is uit Divisie 3. In Doetinchem wonnen we met 1-5.” Dat is dus een opsteker richting de eerste krachtmeting van het voorjaar op 20 januari bij Barendrecht.
(2-1-24)
---------------------------------------------------------------
Dikverdiende Divisionistische Damsslag voor Quick JO14-1
Als je jong bent en gek van voetballen, droom je met Messi en Ronaldo op je netvlies vanzelfsprekend van een bestaan als profvoetballer. Dat geldt stuk voor stuk voor de spelers van Quick1888 JO14-1. Dan is het cruciaal wanneer je een trainer hebt die zelf de hele jeugdopleiding van NEC heeft doorlopen. Theo Dams was in zijn jonge jaren een turbulent talent van de Goffert. Ondanks dat hij nooit ook maar één minuut met NEC in het betaalde voetbal heeft gespeeld, weet Theo wel wat hij zijn spelers moet bijbrengen om in beeld te komen bij een BVO. Zo ontstaat er in het najaar van 2023 een team dat, bezield door De Nijmeegse Peter-Jan Rens, een valse start in Divisie 4 omdraait naar een kampioenschap. Door een Divisionistische Damsslag van 4 naar 3 kunnen de jonge Quickers zich nu komend voorjaar in de Derde Divisie tegen MVV, VVV, Willem II, Helmond Sport en FC Den Bosch in de kijker spelen.
DOOR: MAARTEN OMVLEE
De schaal is binnen op 9 december 2023 ( Foto Quick 1888 JO14-1)
Wederopstanding
Het begin van het seizoen verloopt voor JO14-1 bijna net zo belabberd als voor Jannes van der Wal in 1986 de laatste ronde van het Nederlands kampioenschap dammen. De Fries mist die finaleronde, omdat hij van Groningen naar Utrecht in de trein in slaap valt. Quick verschijnt wel telkens op tijd bij wedstrijden, maar heeft na drie duels pas drie punten. Niets wijst op de latere Divisionistische Damsslag. Bij Udi’19/CSU wordt er met 3-1 verloren, thuis tegen Blauw Geel’38 schieten de Quickers weliswaar met 6-1 uit hun slof, maar SV Tivoli wint op eigen veld vervolgens met 2-1 van Quick. “We waren te laat begonnen aan de voorbereiding”, verklaart trainer Theo Dams de valse start van zijn ploeg, “Udi was drie weken eerder begonnen. Dat was duidelijk merkbaar.” Een goed begin is daardoor niet het halve werk voor Quick. Des te knapper is het alsnog halen van het kampioenschap in de Vierde Divisie. De oud-NEC’er heeft dan ook van de wederopstanding van zijn team genoten: “Na de eerste drie wedstrijden verwachtte niemand meer dat wij kampioen zouden worden. Toen de jongens steeds fitter begonnen te worden, kwam ons voetballend vermogen beter boven drijven. Uit bij SV Tivoli hadden we met 0-4 voor kunnen staan, terwijl we uiteindelijk met 2-1 verloren. Na dat duel heb ik gezegd ‘Als we nog wat willen, moeten we vanaf nu alle wedstrijden de wil hebben om te winnen’.
Met lef spelen
De Geef-nooit-op-mentaliteit die Dams predikt ,wordt door zijn levenslustige parochianen perfect opgepikt. De Nijmeegse Peter-Jan Rens geeft zijn discipelen houvast door hoe hij qua beleving en uitvoering voorbeeldig inspeelt op hoe de spelers met hun manier van voetballen het verschil kunnen maken: “Die jongens hebben allemaal de ambitie om bij een profclub te belanden. Dan is het handig dat ik uit ervaring weet wat daarbij komt kijken. Zo kon ik ze helpen in hun manier van denken, met voetbalgogme, maar ook met technische vaardigheden, positie kiezen, het lezen van het spel.” Elkaar helpen en corrigeren wordt tegelijkertijd de stille kracht van JO14-1. Wat Johan Neeskens tussen 2000 en 2004 meermaals over de NEC-selectie zei – ‘Het lijken wel elf dode mussen’- staat haaks op de regelmatig luidruchtige, maar altijd positief dynamische groep bij Dams: “Het is een drukke groep, met een uitmuntende mentaliteit. De jongens praten in en buiten het veld veel met elkaar. Ik heb ze geholpen bij het elkaar positief coachen. Dat hebben ze goed opgepakt en consequent verbeterd, ook als er fouten gemaakt werden. Dat was de basis om het nooit opgeven voor elkaar te krijgen. Ik heb het ook gestimuleerd om met lef te spelen en de ruimtes klein te houden: minimaal vijftien meter, zodat je in de omschakeling goed staat. Fouten durven maken, risico durven nemen, daar word je beter van. Ik heb van m’n tiende tot éénentwintigste bij NEC gezeten. Daar leerde je dat ook.”
Geoliede harmonica
Als een geoliede harmonica beweegt het elftal over het veld: er zit muziek in samen aanvallen, samen verdedigen. Iedereen wil de bal wil hebben, niemand speelt verstoppertje. Vanaf speeldag vier worden alle wedstrijden gewonnen. Joep Mulders krijgt weinig werk, maar is op belangrijke momenten een betrouwbare keeper. Verdedigend is Abubakarr Kargbo, oftewel ‘Abu’, het slot op de deur, terwijl de andere centrale verdediger, Jamil Maduro, als een Beckenbauer doorstapt naar het middenveld. Rechtsback Kees Treffers wordt met een verleden als rechtsbuiten na enig morren een energieke wingback. Links achterin zijn Chamal Cetin en David Pavlovic afwisselend een stootblok voor tegenstanders. Het middenveld met Gio Dams, Miguel Groot, Bercano Öztürk en Sytze de Hart zorgt voor het voetballende vermogen om als een TGV veelal vooruit te kunnen spelen. De voorhoede staat aan de basis van het scorende vermogen: 39 doelpunten in 10 wedstrijden! Rechtsbuiten Jaïro Poel ontpopt zich van pingeldoos tot effectieve dribbelaar met op tijd oog voor medespelers. Sandreo de Jong staat garant voor scherpe voorzetten, vooral als hij de achterlijn haalt. De spitsen Sem Schreven en Daan Thijssen floreren in toerbeurt bij de kansen die zij zo krijgen. “Zij zijn een mooi voorbeeld van de enorme teamgeest die wij hebben”, zegt de trotse trainer, “Sem en Daan losten elkaar regelmatig af in het elftal. Langs de kant juichten ze enthousiast voor elkaars doelpunten.” Toch wordt het kampioenschap Quick, ondanks zoveel kwaliteit, niet in de schoot geworpen. Op zaterdag 28 oktober komt koploper SV Tivoli naar De Dennen. In een bloedstollend duel trekt Quick moeizaam maar voldaan met 2-1 aan het langste eind. Vanwege die doortastend getimede Lokzet kent de Vierde Divisie ineens twee lijstaanvoerders. Door de laatste vier ontmoetingen te winnen, met gemiddeld vier goals per duel, terwijl SV Tivoli punten verspeelt, dendert Quick JO14-1 door naar de schitterende schaal in de Derde Divisie.
Verliezen niet erg, verzaken wel.
Voor het eerst kunnen de Quickers zich in het voorjaar van 2024 manifesteren op landelijk niveau. Tegen leeftijdgenoten van BVO’s. De uitdaging waarvan ze droomden. Dat zal gepaard gaan met een grotere druk dan tijdens de succesvolle najaarscompetitie. Een valse start tijdens de voorjaarscompetitie is geen optie meer. Lef tonen blijft belangrijk. “De laatste vier wedstrijden winnen vorig jaar, na het sleutelduel tegen Tivoli, zorgde voor ‘mooie’ druk”, aldus de coach, “waarbij teamleider Armando Groot en ik voortdurend benadrukten dat verliezen niet erg is, maar verzaken wel. Daarom zullen we daar in de voorjaarscompetitie niet van afwijken. Met het motto wat ons zoveel gebracht heeft: nooit opgeven!” Dat de prestaties van Quick JO14-1 niet onopgemerkt zijn gebleven blijkt uit de BVO-belangstelling voor de JO14-talenten. Daardoor speelt aanvoerder Miguel Groot, de aanvoerder die zijn ploeg doorgaans op sleeptouw neemt, vanaf 2023- 2024 bij FC Den Bosch. Er wordt ook getrokken aan Jaïro Poel en Abubakarr Kargbo. Die twee trainen inmiddels mee bij respectievelijk FC den Bosch en FC Eindhoven. Wie van het team ook de opstap naar een BVO wil waarmaken, moet Theo Dams maar eens verleiden nog meer van z’n verleden als BVO-talent prijs te geven. De TC3-trainer weet namelijk wat je daarvoor moet doen en laten en dat mentaliteit dikwijls doorslaggevender kan zijn dan talent. Dat de jeugd van Quick door landelijk te spelen oude tijden doet herleven, is goed voor de club.
(27-12-23)
----------------------------------------------------------------
De cirkel is rond, maar nog niet af zonder ‘Steen der Wijze’.
(FOTO MAARTEN OMVLEE)
Ondanks dat de geboren en getogen Bekenaar begon bij BVC’12, speelde Max de Wijze vanaf z’n tiende tot aan de senioren in de jeugd van Quick. De inmiddels vierendertigjarige voetballer, die
door Bas Hoppenbrouwer werd omgeschoold van middenvelder tot centrale verdediger, speelde tot dit seizoen echter nog nooit in Zondag-1 op De Dennen. Opmerkelijk voor een bloedverwant van legendarische Quickers als O.C. Huisman en Louis de Wijze. De voormalige speler van Leones, De Treffers, BVC’12 en De Bataven voelt zich door z’n afkomst niet automatisch een cultuurbewaker bij Quick. Tegelijkertijd heeft de wijn- en koffieverkoper bij de terugkeer naar Quick z’n eigen ‘awake-up call’ gelanceerd om een steentje bij te dragen aan het kampioenschap in de Derde Klasse. Op termijn in de voetsporen treden van opa Louis de Wijze ligt hoogstwaarschijnlijk eveneens in het verschiet voor de Awake-ondernemer.
DOOR: MAARTEN OMVLEE
Quick gevoel
Het Awake-aroma van de espresso van Max smaakt, in zijn winkel en proeverij aan de Mariënburgsestraat 16, alsof je Zandvoort wint vlak voor Verstappen. Arabica bonen uit Brazilië, Ethiopië en Costa Rica leveren, na branden in België, een circuit aan smaakervaringen op. Leven zonder koffie en wijn is voor de creatieve ondernemer ondenkbaar. De transformatie van fitnessinstructeur tot wijn- en koffie importeur is een logisch gevolg. Awake betekent: Altijd Wijn Altijd Koffie Ervaren. Quick heeft ook een prominente plek in z’n hart: “Ik woonde in Beek en had daar al m’n vriendjes. Maar opa Louis, toen voorzitter van Quick, haalde mij als E-tje van sportpark ’t Groothuis naar De Dennen. Bij m’n periode in de jeugd van Quick was opa nauw betrokken. Dat maakt nu weer spelen voor Quick zo bijzonder. Opa overleed in 2009 maar is gelukkig vereeuwigd met z’n
bankje voor het clubhuis. Bij mijn wedstrijden had hij een speciale plek op de tribune. Louis of m’n andere opa, Rinus Mol, haalden mij altijd op in Beek. Als onze keeper een bal uittrapte, riep Louis altijd met z’n kenmerkende kraakstem keihard ‘Vang op die bal’.” Het Quick-gevoel komt binnen zonder kloppen: “Quick was spannend. De jeugd speelde hoog. Er was een andere cultuur dan bij BVC. Daar zijn vriendschappen ontstaan met jongens die ik tegenwoordig regelmatig spreek, zoals Jesper Elbers, Luc Fromberg, Thomas Herregraven, Lucien ten Raa, Timo Hya, Olivier ter Horst. Mijn neef Jaap de Wijze kwam evenzo door opa over van Oranje Blauw. Met hem heb ik ook bij Quick gespeeld. We hadden geweldige jeugdkampen en slaapfeestjes in de OC Huismanhal. Er was een goede mix tussen presteren en saamhorigheid. Kampioenschappen met de D en B en goede trainers zoals Jan Hubers en Bas Hoppenbrouwer. Bas haalde mij in de B1 van het middenveld naar de achterhoede. Daar was ik toen niet blij mee, maar ik ben nog steeds verdediger, dus dat had hij goed gezien.”
MAX DE WIJZE OP 20 NOVEMBER 2022 THUIS TEGEN ANGEREN: 3-0. (FOTO RUUD SCHOOFS)
“Als Jaap of ik vijftig keer konden hooghouden,
kregen we van opa zo’n grote vijfguldenmunt.”
Yehuda Ben Jakob
Dit seizoen speelt Quick in een 3-5-2 systeem met Max de Wijze als middelste centrale verdediger. Zijn tweebenigheid is daarbij een pre. Weer duikt opa Louis op: “Opa zei altijd ‘Rechts-links-rechts-links’. Hij deed mij een plastic bal aan een elastiek om m’n middel. Kon ik rechts-links-rechts-links oefenen. Als Jaap of ik vijftig keer konden hooghouden, met rechts en links natuurlijk, kregen we van opa zo’n grote vijfguldenmunt. Opa Louis was een ontzettend lieve, wijze denker, doener en motivator. Ik heb een tatoeage op m’n linkerarm met Louis’ naam in het Hebreeuws, Yehuda Ben Jakob, en daaronder zijn geboorte- en sterfdatum. Zo is opa net als vroeger bij me als ik voetbal.” Dat Max met roots als rupsbanden, nooit vanuit de Quick-jeugd doorrolde naar het Dennenstraatse vlaggenschip, en dus dit seizoen pas debuteerde in het eerste, blijft opmerkelijk: “Als A-junior heb ik wel minuten in het tweede gemaakt bij Pieter Verbeek. Voordat ik naar de senioren ging, werd ik benaderd door Frans Bronmans van Leones. Daarna haalde Leones-trainer Erik Schiltmans mij over om naar Beneden Leeuwen te gaan. Leones speelde in 2007-2008 in de Tweede Klasse; hoger dan Quick. Dat sprak me aan. Nu ik eindelijk terug ben voelt dat als thuiskomen, omdat ik Wim en Marna Veenendaal, Louis Godschalk, Bennie Beerenbroek, Theo Reubsaet en andere Quickers van vroeger weer tegenkom.”
LOUIS DE WIJZE DOOR TATOEAGE ALTIJD DICHTBIJ. (FOTOCOMPILATIE MAARTEN OMVLEE)
Titel reëel
Max is echter niet voor het bezichtigen van de Dennenappel uit 1949 van De Bataven naar Quick gekomen. Hij wil als eergevoelige nazaat van steenfabrikant OC Huisman z’n steentje bijdragen aan het kampioenschap komend jaar. Al drie doelpunten als centrale verdediger zijn een voorbode voor De Steen der Wijze. Ook al beginnen De Remskes Recruten, een team dat vanaf de competitiestart stond als een huis, na de enige nederlaag voor de winterstop bij Driel, sportief wat te verzakken: “We kunnen de titel pakken. Dat is reëel. Het team is dankzij Bram Remkes topfit, hecht en gedreven. Door de brede selectie gaan we er na wissels niet op achteruit. Dat moet volgend jaar in ons voordeel werken. Momenteel zit er zand in de motor, omdat we moeilijk scoren. De bekerwinst tegen Tweedeklasser Union geeft aan dat we beter kunnen.” Kampioen worden in de Derde Klasse is geen nieuwigheid voor de dertiger die in de Topklasse bij De Treffers z’n beste tijd beleefde. De huidige routinier maakte Leones in 2011 als rookie kampioen: “Op de slotdag van het seizoen speelden we uit bij Blauw Wit. We moesten winnen, omdat Rood Wit maar twee punten achter stond. Ik scoorde vlak voor tijd het enige doelpunt. Dat lijkt me ook een mooi scenario voor dit seizoen.” Hoe lang de vierendertigjarige De Wijze de wei in blijft gaan, weet hij nog niet. Na z’n voetballoopbaan in de voetsporen treden van opa ‘Wietje’ is wel iets wat de Ajax-fan ambieert. “Ik voel me door mijn voorvaderen niet perse een cultuurdrager, meer bijzonder verbonden met Quick. Ik zeg in de toekomst geen nee tegen een functie in de organisatie van de club. Een bestuursfunctie klinkt meteen zo formeel, maar als ik ergens structureel mee kan helpen, ambieer ik dat wel. Ik vind het leuk om met mensen te werken. Om ze te motiveren. Ondernemen is ook een vorm van besturen. Ik weet zeker dat mijn opa dat prachtig zou hebben gevonden. Eerst maar eens op het veld hem trots maken met de titel. Daarna bezinning op zijn bankje, om vervolgens uit de bol te gaan met z’n allen, want behalve fanatiek voetballen, hebben we tegelijk een team dat de derde helft waardeert. Ik heb altijd bij dorpsclubs gevoetbald. Daar ga je zondags voetballen en aansluitend met z’n allen de kroeg in. Die kroeg heet dan toevallig kantine. Voor een stadsclub is bij ons die derde helft ook heel goed.”
--------------------------------------------------------------------------------------------
Burgemeester Bruls onthult gedenksteen oorlogsslachtoffers
TEKST & FOTO’S: MAARTEN OMVLEE
De speurtocht die Wim Veenendaal in 2009 start, naar Quick-leden die in de Tweede Wereldoorlog door oorlogsgeweld zijn omgekomen, heeft na 23 jaar, waaronder twee jaar uitstel vanwege de coronapandemie, op dinsdag 3 mei geleid tot de onthulling door burgemeester Bruls van een gedenksteen bij het clubhuis van Quick. Door de oorlog in Oekraïne is de importantie van herdenken, een dag voor de Nationale Dodenherdenking, nog actueler geworden. Veertien gevallen Quickers worden door de gedenksteen vereeuwigd, zodat ze door hun club niet vergeten zullen worden.
Het verleden tackelen
Quick-historicus en oud Dennenvoetballer Wim Veenendaal begint negen jaar na de eeuwwisseling aan z’n beste wedstrijd voor de oudste club van Nijmegen: het duel met de WOII-geschiedenis. Veenendaal komt er vanaf maart 2009 achter, door z’n reeks verhalen voor het Reünistenblad over Quick en de Tweede Wereldoorlog, dat er nauwelijks iets bekend was over Quick-leden die door oorlogshandelingen zijn omgekomen. Aangezien het oorlogsarchief van Quick verdwenen is en de KNVB hem met een kluitje het riet instuurt, wendt Wim zich spitsvondig tot Peter van Schaijk, omdat die lid is van In Paradisum: de stichting die zorg draagt voor het beheer en behoud van Nijmeegse monumentale begraafplaatsen. De gewezen Quickcricketer wijst de amateurhistoricus, die het verleden tackelt alsof Rinus Michels opdracht geeft om z’n tegenstander te volgen tot op de wc, in december 2019 op een artikel in Trouw van die maand. Een verhaal, geschreven door journalist-sporthistoricus Jurryt van de Vooren. Daardoor wordt duidelijk dat Zeist al op 10 december 1949 een herdenkingsmonument onthulde en beschikt over een lijst met 2212 bondsleden die door oorlogshandelingen van het leven zijn beroofd. De gevallen Quickers komen zo dankzij Van Schaijk, hij levert op aangeven van de KNVB een lijst met veertien gestorven Quickers aan, boven water. Terwijl De Helpende Hand met de ingeving van een gedenksteen uit de hoek komt, duikt Veenendaal met intellectuele lenigheid vol overgave in naoorlogse Quickbladen, de website Oorlogsdodennijmegen.nl en boeken over het bombardement van Nijmegen en de oorlog. Veenendaal verzamelt alle mogelijke informatie over de slachtoffers. Hetgeen leidt tot een boekje dat de overledenen vereeuwigt.
WIM VEENENDAAL LEGT OP 3 MEI DE ZOEKTOCHT NAAR DE OVERLEDEN QUICK-LEDEN UIT.
Volharding van een vrijheidsvlam
Doordat Wim z’n wedstrijd met Quick’s WOII-historie wint, kan burgemeester Bruls op dinsdag 3 mei de gedenksteen voor de ongelukkig omgekomen Quick-leden onthullen. Zo’n veertig belangstellenden van heinde en verre hebben zich voor die ceremonie verzameld in het clubhuis aan de Dennenstraat. De mijlpaal in de geschiedenis van Quick voelt voor De Historicus met het Zwartrode Hart als een overwinning en bevrijding tegelijk. De inwoner van Beek had de onthulling van de gedenksteen prachtig in de tijd gezet, maar corona gooide roet in het eten. Aanvankelijk zou het onthullen op 6 mei 2020 plaatsvinden: 75 jaar na WOII. Na het openbaren van de gedenksteen zou er twee jaar geleden gevoetbald worden tussen oud eerste elftalspelers van NEC en Quick, omdat zij elkaar in De Goffert, na de bezetting, als eersten ontmoetten in de naoorlogse noodcompetitie van de Eerste Klasse Oost. Met de onuitdoofbare volharding van een vrijheidsvlam moet De Achterhaler van het Verleden noodgedwongen twee jaar het verlangen naar een waardig eerbetoon brandend houden. Nu zijn missie is volbracht leven de gevallenen zichtbaar voort in geschiedenis van Quick.
RABBIJN MENDEL LEVINE LEEST EEN KADDIESJ-GEBED VOOR.
Bijzonder aangrijpend
In het boekje ‘De oorlogsdoden van Quick in de Tweede Wereldoorlog’ staan de doodsoorzaken van de overleden Quick-leden. Duidelijk wordt hoeveel ellende het bombardement van Nijmegen heeft veroorzaakt. Maar ook De Slag om de Grebbeberg, Arbeiteinsatz, Japanners in Nederlands-Indië, een ongeluk met een handgranaat, granaatinslagen en het vuurpeloton hebben een verschrikkelijke tol geëist. De informatie over vier joodse Quick-leden, ze worden met geliefden en familie vergast in Auschwitz, is eveneens bijzonder aangrijpend. Vandaar dat op 3 mei voor de net onthulde gedenksteen, na twee kransleggingen, de Nijmeegse rabbijn Mendel Levine een yizkor, een herdenkingsgebed voor de overledenen, voordraagt. Wie geïnteresseerd is in het boekje over de door oorlogshandelingen omgekomen Quick-leden, kan zich wenden tot de auteur: wj.veenendaal@chello.nl / 024-6843686. De tekst op de gedenksteen - ‘TER NAGEDACHTENIS aan de veertien leden van onze vereniging die door oorlogsgeweld zijn omgekomen’ - laat een ieder stilstaan bij wat wij doorgaans als doodgewoon beschouwen: leven in vrede. Geboorte- en sterfdatums van de door het noodlot getroffen veertien Quickers een Hebreeuws tonen aan hoe jong zij onverhoopt uit het leven zijn gerukt. Door hen niet te vergeten worden zij met recht als Quickers vereeuwigd.
